VVAZ
Intermedis

Klik hier voor
onze diensten

Intermedis A & A

Toerist trapt nog steeds in timesharing

Geplaatst op: 26-08-2017, 12:15:56

Timesharing is uit, gedeeld eigenaarschap, hotelcertificaten en vakantiestrippenkaarten zijn in. Oppassen blijft echter geboden: vaak wordt oude wijn in nieuwe zakken aangeboden.

Het lijkt zo leuk: elk jaar het recht hebben om enkele weken, voor een bedrag dat fors lager ligt dan wat ’gewone’ toeristen moeten betalen, in een prachtig appartementen- of hotelcomplex te kunnen vertoeven. Het heet timesharing en was enige tijd geleden helemaal in. Maar „deze formules kunnen langdurige of zelfs permanente financiële verplichtingen scheppen”, aldus het Europees Consumenten Centrum (ECC). „Vaak zijn er ook nog andere kosten, zoals belastingen, servicekosten en verzekeringspremies.”

Ontbinden

Daar kwamen veel mensen achter na het afsluiten van een timesharecontract. „Nog altijd krijgen wij mensen die hun contract, dat ze tien of vijftien jaar geleden hebben getekend, willen ontbinden”, zegt Alex Snijders van Rechtvoorzijnraapjuristen.

Ooit hebben ze het contract afgesloten omdat het zo voordelig leek. „Maar alleen al de onderhoudskosten zijn vaak schrikbarend hoog, €1200 is geen uitzondering. Voor dat geld kunnen ze makkelijk nóg eens op vakantie. Timesharing is helemaal niet zo voordelig.”

Omdat veel vakantiegangers in een timesharecontract trapten waar ze niet meer vanaf konden komen zonder een advocaat, is in 2011 regelgeving ingegaan „die de consument moet beschermen tegen gewetenloze verkopers”, aldus de ECC. Zo is nu geregeld dat er geen onduidelijkheid mag zijn over de prijs en de verplichte kosten voor onderhoud. Ook moet het contract in het Nederlands zijn opgesteld en dien je veertien dagen bedenktijd te krijgen om het contract zonder reden van opgave op te zeggen”, meldt de ECC. Daarnaast is het zo dat je volgens die regels geen aanbetaling mag doen.

Hotelkaart

„Er is inderdaad regelgeving”, zegt Ewald ter Harmsel van Timesharestop.nl. „Maar timesharebedrijven omzeilen die door consumenten een week vakantie te verkopen, een zogenoemd vakantiecertificaat of hotelkaart. Meestal gaat het om twee tot zes vakantieweken die mensen kunnen kopen. Omdat deze weken worden vastgelegd in certificaten, gaat het om hotelboekingen, en die vallen niet onder de regelgeving van timeshare.”

Wie een vakantiecertificaat koopt, dient het eerste certificaat te gebruiken in het hotel of resort waar ze het certificaat hebben gekocht. „En dan gaat de hele trukendoos open. De vakantievierders worden in de watten gelegd, niks is te gek. En als ze dan helemaal in de vakantiestemming zijn, komt er een verkoper langs die vraagt of ze niet vaker van dit soort tripjes willen maken voor een mooie prijs. Je moet van goede huizen komen wil je nee zeggen. Dat lukt dus vaak niet en zo zitten veel mensen alsnog vast aan een timesharecontract.”

Aanbetaling

Bij de ECC herkennen ze de praktijken. „Nadat de timeshareregelgeving van kracht was geworden, werden vakantiegangers met andere producten gelokt. Ook daar is echter regelgeving voor, waardoor je er makkelijker weer vanaf komt”, zegt Eva Calvelo Muino van ECC Nederland. Alleen aanbiedingen die minder dan twaalf maanden geldig zijn, vallen niet onder de regelgeving. Als je een certificaat koopt dat je binnen elf maanden moet gebruiken, en je doet een aanbetaling, dan krijg je die bijvoorbeeld niet terug.

Oppassen blijft dus het devies. Calvela Muino: „Blijf alert en ga bijvoorbeeld niet mee naar presentaties. Betaal nooit wat aan. Het komt bijvoorbeeld voor dat ze je meenemen naar een pinautomaat zodat je je aanbetaling kunt doen. En teken nooit iets! Neem de papieren mee, zeg dat je alles rustig doorleest en beslis daarna.”

Bron: artikel van Patricia Boon op www.dft.nl van 25 augustus 2017

Vorige pagina